- Η αρχή της ασφάλειας – Frédéric Gros
- Σφαιρικά κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι – Τεύκρος Μιχαηλίδης
Η αρχή της ασφάλειας – Frédéric Gros
Μετά την πτώση του Tείχους του Βερολίνου, άλλαξε ο τρόπος της πολιτικής σκέψης. Η έννοια του «εχθρού» αντικαταστάθηκε από την έννοια του «υπόπτου», και το δίπολο «πόλεμος-ειρήνη» έδωσε τη θέση του στο «επέμβαση-ασφάλεια». Το κράτος δεν επιδιώκει πλέον να προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας στους πολίτες του, αλλά να ελέγχει τις ποικίλες ροές: οικονομικές, μεταναστευτικές, διατροφικές, υγειονομικές, πολιτισμικές. Το νεότερο κράτος θεμελίωσε τη νομιμοποίησή του στην ικανότητά του να εγγυάται την ασφάλεια των προσώπων. Αυτή η ασφάλεια περιελάμβανε την εγγύηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη (Δικαιοσύνη), την προστασία της ζωής και της περιουσίας των προσώπων (αστυνομία), της ακεραιότητας της εδαφικής επικράτειας (στρατός). Σήμερα διασφαλίζονται οι ροές και καθίστανται ανασφαλή τα άτομα. Ελέγχουμε για να προστατεύουμε, προστατεύουμε για να ελέγχουμε. Η ασφάλεια αποκαλύπτει τη λογική του νεοφιλελευθερισμού: έλεγχος των ατόμων, αυτορρύθμιση των ροών, αποπολιτικοποίηση…
Εδώ και είκοσι χρόνια, ο νεοφιλελευθερισμός έχει προκαλέσει την έκρηξη των ανισοτήτων και την αλόγιστη καταστροφή του πλανήτη. Προκειμένου να ανακοπεί η αυξανόμενη οργή των απόκληρων και των περιθωριακών, τα νεοφιλελεύθερα κράτη τείνουν να μετατραπούν σε αστυνομικά κράτη. Όταν επιχειρούμε να αμφισβητήσουμε το
δόγμα της αποτελεσματικότητας της αγοράς, μας αντιτείνουν το αιώνιο επιχείρημα του ολοκληρωτισμού. Μας κουνούν το δάχτυλο με τον Στάλιν, λες και θα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στην απορρυθμισμένη αγορά και το γκουλάγκ. Πρέπει να προσδώσουμε ξανά αξία στην πολιτική βούληση, αντί να περιμένουμε τα μαγικά αποτελέσματα μιας αυτορρύθμισης που δεν ωφελεί παρά μια μειονότητα.
Σφαιρικά κάτοπτρα, επίπεδοι φόνοι – Τεύκρος Μιχαηλίδης
Άνοιξη του 1191. Σ’ ένα επιταγμένο αρχοντικό της Λεμεσού ο νεόνυμφος βασιλιάς Ριχάρδος, που τον είπαν και Λεοντόκαρδο, απολαμβάνει τους καρπούς από την πρόσφατη κατάκτηση της Κύπρου. Γύρω του όμως μαίνεται ένας άλλος, αθέατος πόλεμος. Μηχανορραφίες, δολοπλοκίες, συμμαχίες που συνάπτονται και διαλύονται στη στιγμή και, ως επιστέγασμα, μια δολοφονία. Θύμα η σατανική Λωρ, έμπιστη της βασιλομήτορος Ελεονώρας και συγχρόνως παλλακίδα του γιου της. Βασικός ύποπτος η δόνα Εστεφάνα, παλιά μαθήτρια του Αβερρόη και γιάτρισσα της νιόπαντρης βασίλισσας Βερεγγάριας.
Μέσα της δεκαετίας του 1950. Μια εγγλέζα βυζαντινολόγος, ένας γάλλος παλαιογράφος κι ένας νεαρός έλληνας μαθηματικός καλούνται επειγόντως στην Κύπρο, όπου μαίνεται ο αντιαποικιακός αγώνας, για να αξιολογήσουν ένα χειρόγραφο που χρονολογείται από την περίοδο της Τρίτης Σταυροφορίας. Μέσα στο κείμενο υπάρχουν αναφορές σ’ ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα που παρέμενε άλυτο από την εποχή του Πτολεμαίου, αλλά και σ’ έναν μυστηριώδη φόνο. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν οι τρεις εμπειρογνώμονες γίνονται μάρτυρες, οκτακόσια χρόνια αργότερα, ενός ακόμη φόνου…
Μέσα από την αφήγηση της γοητευτικής δόνας Εστεφάνα, το βιβλίο μάς ταξιδεύει στην Κύπρο των Σταυροφόρων, μάς ξεναγεί στις μεσαιωνικές ιατρικές συνταγές και μελετά μαζί μας σπάνια αραβικά χειρόγραφα που περιέχουν λύσεις σε δύσκολα μαθηματικά προβλήματα. Κι ύστερα, μερικούς αιώνες αργότερα, με καινούργια συντροφιά, μας οδηγεί ξανά στον ίδιο χώρο για ν’ αντιμετωπίσουμε ένα νέο μυστήριο, του οποίου η λύση κρύβεται στο ίδιο παλιό χειρόγραφο. Φτάνει να μπορέσουμε να το διαβάσουμε σωστά…
Πηγή: εκδ. Πόλις
