Έρκαχοθ, Νόρνιμ #1
Νίκος Γαϊτανόπουλος
Άποψη για το βιβλίο
Τα βιβλία φαντασίας -και μάλιστα επικής- είναι από τα αγαπημένα μου είδη. Όταν κάποιος μου μιλάει για δράκους, σπαθιά και ιππότες, μέσα μου ακούγεται ένα καμπανάκι. *κλινγκ*.
Έτσι έγινε και με το Έρκαχοθ – Νόρνιμ.
Παρακάτω είναι η άποψή μου. Παράλληλα όμως με εμένα το διάβαζε και ο Θωμάς Θεοχαρίδης από τον Βιβλιολόγο και μέλος του GBR, ο οποίος έγραψε και εκείνος την δική του άποψη (χωρίς να έχουμε επηρεαστεί μεταξύ μας). Για πιο ολοκληρωμένη εικόνα, σου προτείνω να διαβάσεις τι έχει να σου πει και εκείνος.
Ο Έρκαχοθ λοιπόν, είναι ένας άτυχος νέος, αφού είναι αριστερόχειρας και αυτό θεωρείται ότι φέρνει κακοτυχία σε όλους όσοι βρίσκονται κοντά του. Δεν γνώρισε τους γονείς του αλλά βρέθηκε από μικρός ως μαθητευόμενος στο Τάγμα των Ιπποτών του Λυκόφωτος στο Βορρά. Για να ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή του και να γίνει Ιππότης, του ανατίθεται μια αποστολή που φαντάζει ακατόρθωτη αλλά εκείνος δεν έχει ιδέα τι γίνεται. Πρέπει να σκοτώσει έναν δράκο και να φέρει το κεφάλι του. Ξεκινώντας για τη δύσκολη αποστολή του, τα πράγματα στραβώνουν και βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποκαλύψεις που δεν του περνούσαν ποτέ από το μυαλό. Η ζωή του αλλάζει, όσα ήξερε καταρρέουν και αναγκάζεται να πάρει όρκους που θα του καθορίσουν τη ζωή.
Όλη η ιστορία βασίζεται στην πορεία και στις κινήσεις του Έρκαχοθ.
Ποιους συναντά, τι επιλέγει να κάνει, ποιους εμπιστεύεται, τα λάθη του, τις μάχες που δίνει, τις θυσίες του κλπ. Ένα παιδί 21 ετών προσπαθεί να τα βάλει με πράγματα πολύ μεγαλύτερα από αυτόν αλλά και με αυτά που δε θα μπορούσαν να νικήσουν πολλοί μαζί. Αν και σε πολλές περιπτώσεις φέρεται παιδιάστικα και αθώα -και το πληρώνει-, το θάρρος του και η πίστη του στο σκοπό του, είναι αυτό που σε κερδίζουν σε αυτόν.
Βασικούς χαρακτήρες δεν συναντάμε πολλούς και η έλλειψη γυναικείων μορφών είναι φανερή (εκτός από το τέλος). Η γραφή του είναι πολύ καλή αν και πιστεύω μικροπράγματα μπορούν να βελτιωθούν. Πρέπει να θυμόμαστε όμως ότι η συγγραφή ενός επικού βιβλίου είναι ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Αυτό που θα ήθελα ήταν να μας έδινε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή του πριν ξεκινήσει την αποστολή του. Θα με ενδιέφερε να μάθαινα πως μεγάλωσε, σκηνικά από την καθημερινότητα του κλπ. Βέβαια υπάρχει πιθανότητα εσκεμμένα να μην έχουμε πληροφορίες προς το παρόν, γιατί μπορεί ο συγγραφέας να θέλει να μας αποκαλύψει πτυχές του στα επόμενα βιβλία του.
Τα αγαπημένα μου σημεία στο βιβλίο ήταν οι ιστορίες που αναφέρονταν στο παρελθόν, όπως οι μάχες των δράκων ή η ιστορία των φρουρών. Η αφήγηση σε συνέπαιρνε και δεν καταλάβαινες πότε είχαν περάσει οι σελίδες.
Πριν κλείσω θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα που μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση.
Αρχικά, το βιβλίο περιέχει ανά διαστήματα σκίτσα του ίδιου του συγγραφέα. Αυτό είναι κάτι που λάτρεψα, γιατί με αυτό τον τρόπο βλέπεις καλύτερα τον κόσμο που δημιούργησε. Η δουλειά είναι πολύ προσεγμένη και δείχνει ότι έχει αφιερώσει αρκετό χρόνο. Επίσης, έχει φτιάξει μικρά τραγουδάκια με στίχους τόσο όμορφους και ταιριαστούς που είναι σα να έχεις καθίσει γύρω από τη φωτιά και να ακούς ένα βάρδο να σου τα τραγουδά και η καρδιά σου να γεμίζει με συναισθήματα. Αυτά τα δύο στοιχεία κάνουν πολύ ιδιαίτερο το βιβλίο και το ξεχωρίζουν από άλλα.
Ο Νίκος Γαϊτανόπουλος έχει στήσει έναν κόσμο μιας άλλης εποχής και εμείς δεν μένει παρά να ακολουθήσουμε τον Ερκαχοθ για να μας ταξιδέψει σε εποχές και μέρη ξεχασμένα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Momentum.
