Η πτώση
Τόνια Λαλούση
Άποψη για το βιβλίο
Η πτώση είναι από εκείνα τα βιβλία που τα διάβασα και εξέπληξα τον εαυτό μου όταν κατάλαβα ότι το απόλαυσα τόσο πολύ. Ο λόγος; Ενώ πρόκειται για μια αστυνομική υπόθεση, έχει έντονα ερωτικά-συναισθηματικά μέρη μέσα, κάτι το οποίο δεν έχω συνηθίσει. Η γραφή της Τόνιας Λαλούση όμως με κέρδισε και με έκανε να το διαβάσω μονορούφι σε μια μέρα, χωρίς να μου φανεί ανιαρό.
Το βιβλίο αρχικά μας δίνει λίγες πληροφορίες από την πλευρά του εγκληματολόγου Πέτρου Δεληγιάννη. Μετά, σχεδόν σε όλο το υπόλοιπο του, βλέπουμε την κατάσταση από τα μάτια της Άννας Ηλιοπούλου, βοηθού του στην υπόθεση.
Η Άννα είναι έτοιμη να παρατήσει τη ζωή της μετά από ένα τραγικό συμβάν, όταν αλλάζει άποψη και παίρνει προσωπικά τη λύση του θανάτου μιας άτυχης φοιτήτριας. Έτσι ξεκινάει και η συνεργασία της με τον πολύ όμορφο, έξυπνο και επιτυχημένο εγκληματολόγο, ο οποίος όμως έχει έναν δύστροπο χαρακτήρα. Η ερωτική και επαγγελματική κόντρα μεταξύ τους δείχνει να τσακίζει την Άννα αλλά θα το προσπαθήσει όσο αντέχει. Βλέπουμε λοιπόν σε όλο το βιβλίο εναλλαγές μεταξύ στοιχείων για την υπόθεση και φαρμακερών διαλόγων-σκηνών μεταξύ του δίδυμου φωτιά.
Η γραφή του σε κάνει να μην μπορείς να το σταματήσεις.
Αυτό για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού του βιβλίου. Δείχνει επίσης πως η συγγραφέας έχει πολλά να δώσει. Η αγωνία που σου προκαλεί, προέρχεται στο μεγαλύτερο βαθμό από το τι θα γίνει με τους δύο πρωταγωνιστές, παρά από το αστυνομικό κομμάτι. Βέβαια από κάποια στιγμή και έπειτα αυτά τα δύο μπλέκονται. Η ιστορία είναι καλογραμμένη και οι χαρακτήρες είναι όσοι χρειάζονται και αρκετά καλά δομημένοι γι αυτό που θέλει να μας περάσει το βιβλίο.
Για να είμαι ειλικρινής και ο Πέτρος και η Άννα έκαναν αρκετές κινήσεις οι οποίες είναι μακριά από το χαρακτήρα μου. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Αγαπώ τους έξυπνους και ετοιμόλογους ανθρώπους, όπως ο Δεληγιάννης. Παρ’ όλα αυτά μου φάνηκε περίεργο πως η Άννα ένιωσε τόσα πολλά, τόσο γρήγορα για εκείνον. Ειδικά με το δύσκολο χαρακτήρα που είχε. Όμως, το θέμα ήταν ότι ακριβώς για αυτό το λόγο παθιαζόμουν τόσο και “έμπαινα” μέσα στην ιστορία. Σκεφτόμουν γιατί έκανε αυτό ή γιατί απάντησε έτσι.
Με τρέλαιναν και ήθελα να πηδήσω τις σελίδες να δω τι θα γίνει και αυτή είναι η επιτυχία του βιβλίου.
Βέβαια, απάντηση-κλειδί στις περισσότερες συμπεριφορές μέσα στο βιβλίο είναι το παρελθόν, οπότε εκεί μπορείς να αποδώσεις πολλές από τις εκρήξεις, τις παρορμητικές κινήσεις και τις υπερβολές.
Αν ψάχνεις λοιπόν για ένα αστυνομικό χωρίς συναισθηματισμούς που να περιστρέφεται καθαρά γύρω από μια υπόθεση δολοφονίας, δεν είναι αυτό που θα σε καλύψει. Εάν όμως θες ένα βιβλίο που να μην είναι αμιγώς αστυνομικό αλλά ένας συνδυασμός μιας ερωτικής ιστορίας, δολοφονιών και αγωνίας, όπου τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, ξεκίνησε το τώρα.
*Προς τα κορίτσια – αναγνώστριες:
Οι μισές θα τον ερωτευτείτε τον Δεληγιάννη και να το θυμηθείτε, γιατί μπορεί να γίνει πολύ εθιστικός όταν θέλει. Διαβάστε με δική σας ευθύνη. 😛
