Το ίδρυμα: Κριτική/Άποψη

Mats Strandberg – Εκδόσεις Κέδρος

Οπισθόφυλλο

Το ίδρυμα: Έπειτα από είκοσι χρόνια απουσίας ο Γιούελ επιστρέφει στη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε για να φροντίσει τη μητέρα του, τη Μόνικα. Η ηλικιωμένη γυναίκα πάσχει από άνοια και εκείνος πρέπει να τη βοηθήσει να μετακομίσει στη Σκιά του Έλατου, ένα ίδρυμα φροντίδας ηλικιωμένων. Εκεί δουλεύει η Νίνα, παιδική φίλη του Γιούελ…

Διάβασε τη συνέχεια εδώ

Η άποψή μου

Το ίδρυμα είναι ένα βιβλίο που ήθελα πολύ να διαβάσω αμέσως μόλις το είδα να κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος. Με κέρδισε το καλοσχεδιασμένο εξώφυλλο, το ιντριγκαδόρικο όνομα αλλά κυρίως η περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αν είχα δίκιο που ήθελα να το διαβάσω; Θα σου πω.

Αρχικά, η ιστορία ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Το ίδιο και οι περισσότεροι χαρακτήρες.

Έχουμε από τη μία τον Γιούελ με το σκοτεινό παρελθόν που προσπαθεί πλέον να ξεχάσει. Από την άλλη έχουμε την παιδική του φίλη Νίνα, που οι φόβοι της δεν την αφήνουν να ζήσει όπως θα έπρεπε. Σε αυτό το δίδυμο έρχεται και το κεντρικό πρόσωπο που δεν είναι άλλο από τη μητέρα του Γιούελ. Μια γλυκιά γυναίκα που όμως πλέον πάσχει από άνοια. Αυτά τα τρία άτομα θα συνδεθούν ξανά όταν ο Γιούελ αποφασίζει πως πρέπει να βάλει τη μητέρα του στο ίδρυμα.

Τα πιο περίεργα της υπόθεσης ξεκινούν μετά την εισαγωγή της Μόνικας στη Σκιά του Ελάτου. Αναταραχές, βίαια περιστατικά και ξεσπάσματα θα αρχίσουν να συμβαίνουν από τους ενοίκους αλλά και στους ενοίκους. Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας που αναφέρουν; Η ιστορία βλέπουμε ότι έχει αγωνία και σε κρατάει. Θες να μάθεις τι γίνεται οπωσδήποτε. Μέσα σε αυτά όμως πρέπει να προσθέσουμε και κάτι ακόμα.

Στο βιβλίο υπάρχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο.

Πάνω σε αυτό στήνεται η ιστορία και είναι και αυτό κυρίως που κάνει την ατμόσφαιρα να παίρνει μορφή θρίλερ. Προσωπικά δεν με ενοχλεί και πολλές φορές μ’ αρέσει όταν υπάρχει στα βιβλία, οπότε το είδα με καλό μάτι. Εμφανίζεται αρκετά νωρίς και σε μικρές δόσεις, οπότε καταλαβαίνεις ότι έτσι θα συνεχίσει. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ενώ υπήρχε αυτό το στοιχείο, δεν με έκανε να νιώσω ιδιαίτερο φόβο. Σίγουρα όμως είχα αγωνία να δω τι συνέβαινε.

Τι θα ήθελα να δω στο βιβλίο

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μπει περισσότερο στους χαρακτήρες και να μας δείξει -κυρίως για τη Νίνα- το παρελθόν της. Θα ήθελα να δω σκηνές με τους δυο τους να είναι έφηβοι αλλά και με την Μόνικα όταν ήταν καλά. Αυτό θα με έκανε να συνδεθώ περισσότερο μαζί τους. Από την άλλη όμως, οι περιγραφές των ηλικιωμένων και των συνθηκών μέσα στο ίδρυμα ήταν αρκετά δυνατές. Ειδικά το θέμα της άνοιας με άγγιξε πολύ. Ίσως αυτές οι περιγραφές και το να χάνεις σιγά σιγά τον εαυτό σου, με φόβισαν περισσότερο.

Ένα άλλο θέμα, είναι η ταχύτητα των  γεγονότων. Θεωρώ πως σε μερικά σημεία θα μπορούσε να μπαίνει πιο γρήγορα στο ζουμί. Βέβαια, ίσως έχω συνηθίσει σε πιο γρήγορους ρυθμούς και σε έναν άλλο αναγνώστη να μην φανεί καν.

Συμπέρασμα

Καταλήγω ότι ίσως περίμενα να “τρομάξω” περισσότερο, αλλά ναι σίγουρα είχα δίκιο που ήθελα να το διαβάσω. Οπότε, εάν θες ένα βιβλίο με μεταφυσικό στοιχείο, αλλά δε θες να είναι ιδιαίτερα τρομακτικό, Το ίδρυμα είναι μια καλή επιλογή.

Δες ακόμα:

Bookreviews

Guest reviews

Συνεντεύξεις συγγραφέων

Νέες κυκλοφορίες