Το Κατοικίδιο, η Προσαρμογή
Ιαν Γιαννόπουλος
Το Κατοικίδιο, η Προσαρμογή είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο δυστοπικού χαρακτήρα.
Ήρθε στα χέρια μου πριν αρκετό καιρό με την παράκληση να μην το δείξω στους λογαριασμούς μου στο facebook ή στο Instagram ούτε και να μιλήσω για αυτό, παρά μόνο εάν πίστευα ότι άξιζε. Στόχος δεν είναι η πώλησή του, μου είπε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας. Θέλω απλά να περάσω κάποια μηνύματα. Εάν πιστεύεις ότι αξίζει να διαβαστεί, τότε γράψε την κριτική σου και φυσικά μην παραλείψεις να αναφέρεις τις ατέλειες. Μου κίνησε το ενδιαφέρον αυτή η στάση του. Το διάβασα μετά από λίγο καιρό και να ‘μαι τώρα εδώ να σου μιλάω γι’ αυτό.
Η υπόθεση
Ο Χένρι Μάστερσον ζει με την οικογένεια του στην Ταμ Άλ. Πρόκειται για ένα προάστιο της Μητρόπολης στο οποίο ζουν εύπορες οικογένειες με όλες τις ανέσεις που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος. Την ημέρα των γενεθλίων των παιδιών του, εκείνος αποφασίζει να τους κάνει ένα πολύ ξεχωριστό δώρο. Ένα ιδιαίτερο κατοικίδιο, προϊόν της Bio Pet Gen. Ένα τίντλα. Βασική προϋπόθεση για να μείνει μαζί τους όμως, είναι η προσαρμογή του στο σπίτι τους μέσα σε ένα μήνα. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να θανατωθεί. Η ζωή της οικογένειας από εκείνη την ημέρα θα αλλάξει και όλοι θα μπουν σε νέους ρυθμούς.
Η άποψή μου
Ο Ιαν Γιαννόπουλος έγραψε ένα βιβλίο πολύ δυνατό. Μας παρουσιάζει έναν κόσμο που μοιάζει αρκετά με τον δικό μας, αλλά προσαρμοσμένο σε κάποια άλλα δεδομένα. Φαινομενικά όλα είναι αθώα και απλά. Ο Χένρι εργάζεται αρκετά για να παρέχει στην οικογένεια του όλες τις ανέσεις. Εκείνοι είναι ευχαριστημένοι που τους προσέχει και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ζουν ευτυχισμένοι στο ήσυχο προάστιο όπου έχουν διαλέξει για κατοικία και όλα κυλούν ομαλά με τους γείτονες και τους φίλους τους. Όμως η αλήθεια αρχίζει και φαίνεται όταν εμφανίζεται στη ζωή τους το τίντλα.
Καθώς ο αναγνώστης διαβάζει όλο και περισσότερο, ανακαλύπτει πόσο ψεύτικος είναι ο καθώς πρέπει κόσμος που έχει στηθεί.
Είναι σα να σου παρουσιάζουν το American Dream και να βλέπεις κρυμμένες παθογένειες να προβάλουν μπροστά σου. Τα κατοικίδια τους είναι η αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια αυτές οι αρρωστημένες συμπεριφορές και οι αποκλίνουσες προσωπικότητες. Τα αποτελέσματα που έχουν στην κοινωνία ο υπερκαταναλωτισμός, η ασυδοσία, ο εγωκεντρισμός, η βία και η έλλειψη ενσυναίσθησης, είναι εμφανή στα μάτια του αναγνώστη. Όχι πάντα όμως και στα μάτια των πρωταγωνιστών.
Όσο για τη γραφή του συγγραφέα, είναι απλή και καθημερινή και όπου χρειάζεται με το κατάλληλο ύφος.
Δεν κουράζει καθόλου και σε κρατάει ως το τέλος. Οι σκηνές δίνονται σα να περιγράφει κάποιος τι έκανε μέσα σε μια μέρα. Όσο προχωράει το βιβλίο όμως, γίνονται πιο σκληρές. Χωρίς να προσθέτει επιτηδευμένο σασπένς στην αφήγηση, κάνει τον αναγνώστη να τρομάζει από τα γεγονότα τα ίδια. Ότι επιδιώκει να περάσει μέσα από το βιβλίο, το κάνει σταδιακά και μέσω της καθημερινότητας.
Στο βιβλίο υπήρξαν στοιχεία όπου κατά την άποψή μου, θα μπορούσαν να έχουν βελτιωθεί. Κάποιες μικρές διορθώσεις στην έκφραση και στο στήσιμο μερικών σκηνών. Αυτό οφείλεται θεωρώ στο γεγονός, ότι το βιβλίο δεν έχει περάσει από κανονική επιμέλεια, αφού ο συγγραφέας για προσωπικούς λόγους επέλεξε την αυτοέκδοση. Το ενδιαφέρον όμως εδώ, είναι ότι το βιβλίο βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με αρκετά βιβλία που έχουν περάσει από επιμέλεια. Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που δείχνει ότι ο συγγραφέας έχει φοβερό υπόβαθρο, το οποίο σίγουρα έχει επηρεαστεί από τις σπουδές του στην κοινωνιολογία.
Κάτι άλλο που επίσης θα ήθελα στο βιβλίο, ήταν να μάθω περισσότερα για την ιστορία των τίντλα αλλά και των αδέσποτων. Κατάλαβα όμως στην πορεία πως ο συγγραφέας ήθελε να επικεντρωθεί κυρίως στη συμπεριφορά των ανθρώπων, παρά να γράψει ένα μυθιστόρημα όπως το έχουμε στο μυαλό μας.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι το Κατοικίδιο δεν είναι ένα βιβλίο που αντέχει να το διαβάσει ο καθένας.
Δεν είναι για όλες τις ώρες ή για χαλάρωση. Απαιτεί γερό στομάχι όταν καταλάβεις πόσο τραγικά πιθανό είναι, μέρος των γεγονότων να αποτελεί την πραγματικότητα επόμενων γενιών από τώρα. Παράλληλα με την ανάγνωση του, σου εγείρονται θεμελιώδη ερωτήματα. Φτάνει η αγνή αγάπη για όλες τις περιπτώσεις; Που ξεκινάει η ανθρωπιά μας και που τελειώνει; Μήπως τα δεχόμαστε όλα αβίαστα αφού “έτσι κάνουν όλοι”; Πόσα λίγα ξέρουμε τελικά και πόσα από αυτά ορίζουμε; Πως κάποια γεγονότα μας βγάζουν έναν άλλο εαυτό; Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί, δεν συνιστούν ένα μυθιστόρημα για να περάσει η ώρα.
Αν θες λοιπόν ένα βιβλίο που θα σε προβληματίσει και θα σε κάνεις να δεις την αλήθεια κατάματα, το Κατοικίδιο είναι από εκείνα που συνιστώ οπωσδήποτε, γιατί δυστυχώς άπτεται ήδη της πραγματικότητας.
